مطالعۀ تطبیقی وضعیت شرط مکتوب بودن در توافقنامه های الکترونیکی داوری
مطالعۀ تطبیقی وضعیت شرط مکتوب بودن در توافقنامه های الکترونیکی داوری
۲۳ دی ۱۳۹۸
۱۱:۴۶ ق.ظ
۱۱۱۷۶ بازدید
مطالعۀ تطبیقی وضعیت شرط مکتوب بودن در توافقنامه های الکترونیکی داوری
نویسندگان • لعیا جنیدی 1 • رضا مسعودی 2 1دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه تهران 2دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تهران چکیده استفادۀ روزافزون و فراگیر از اینترنت و فضای مجازی، داوری تجاری بین‌المللی را نیز متأثر ساخته است. امروزه توافقنامه‌های داوری به‌جای فرم‌های سنتی که معمولاً شامل نسخه‌های کاغذی چاپی یا خطی با امضای طرفین است، بیشتر با استفاده از وسایل مدرن ارتباطات الکترونیکی مانند اینترنت منعقد می‌شوند. این درحالی است که چارچوب‌های قانونی مرتبط با چنین توافقنامه‌هایی، به‌ویژه کنوانسیون (1958م) نیویورک، در سال‌های پیش از فراگیر شدن اینترنت تصویب و تثبیت شده‌ا‌ند. بنابراین، این پرسش به‌وجود می‌آید که آیا می‌توان توافقنامۀ داوری را که با استفاده از ایمیل یا پر کردن یک فرم الکترونیکی موجود در یک وب‌سایت منعقد شده است، تحت قوانین مورد بحث جای داد و معتبر دانست. ارائۀ راهکاری معقول در این خصوص اصولاً به پاسخ این پرسش مهم بستگی دارد که آیا تجهیزات الکترونیکی می‌تواند شرط «مکتوب بودن» (written form) را که به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین شروط مطرح شده و در بیشتر قوانین برای معتبر دانستن یک توافقنامۀ داوری درنظر گرفته شده است، تأمین کند. نگارندگان در قسمت اول مقاله برآن‌اند تا با ذکر اهداف حقوقی گنجاندن «شرط مکتوب بودن» در کنوانسیون نیویورک و استفاده از تعاریف موجود در قوانین داوری تجاری کشورهای مختلف به این پرسش پاسخ داده، به تحلیل کارکردگرایانۀ موضوع بپردازند. در بخش دوم سعی شده است تا با ترکیب قوانین مؤخر با استدلال‌های بخش نخست، به استحکام این پشتوانۀ حقوقی برای توافقنامه‌های الکترونیکی غنای بیشتری بخشیده، با توجه به فراگیر شدن این پدیده در عصر حاضر، بستر حقوقی امنی برای استفاده‌کنندگان از این‌گونه توافقنامه‌ها ترسیم نمایند. کلیدواژه‌ها اسناد الکترونیکی،توافقنامۀ الکترونیکی داوری،داوری،قابلیت استناد،مکتوب بودن داوری
