امکان‌سنجی انتقال شرط و موافقت‌نامه‌ی داوری
نویسندگان
سیامک ره پیک۱، مجید عزیزیانی۲
۱- دانشگاه علوم قضایی ، rahpeik@gmail.com
۲- دانشگاه علوم قضایی
چکیده
قابلیت انتقال شرط داوری یا موافقت‌نامه‌ی داوری از موضوعات بسیار مهم در حوزه‌ی داوری داخلی و خارجی است و در حقوق کشورهای دیگری از جمله انگلیس و آمریکا این اصل مورد پذیرش واقع شده است. در این خصوص موافقان و مخالفانی نیز وجود دارند که هر یک دارای استدلالی در این باره هستند. در حقوق ایران مفاد ماده 481 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 که همان ماده 656 قانون آیین دادرسی مدنی سابق می‌باشد، فوت یکی از طرفین قرارداد را سبب زوال داوری دانسته است؛ بنابراین اگر داوری ضمن عقد لازم و یا حتی قرارداد موضوع ماده 10 قانون مدنی مورد توافق قرار گیرد، با فوت یکی از طرفین معامله، هر چند عقد به اعتبار خود در حق وراث باقی می‌ماند، لیکن، شرط داوری ضمیمه‌ی آن زایل می‌گردد و این بدان معنا است که انتقال قهری عقد لازم، سبب انتقال شرط داوری مندرج در آن نمی‌شود. این مقاله از مداقه و بررسی مواد فوق، قابلیت شخصی بودن شرط داوری را نتیجه‌گیری می‌نماید.
واژه‌های کلیدی: کلیدواژگان: شرط داوری، انتقال قراردادی، انتقال قهری، موافقت‌نامه.
داوری
