قرارداد محرمانگی قراردادی است که به منظور حفاظت و مصون داشتن از بازنشر اطلاعات محرمانه میان اشخاص منعقد می گردد که بر اساس آن طرفین توافق می کنند که اطلاعات محرمانه (که شرح آن اطلاعات همواره در قرارداد تعریف خواهد شد) صرفاْ به منظور خاصی مورد استفاده قرار گیرد.
این نوع قرارداد برای حفاظت از اطلاعات محرمانه تجاری استفاده می شود. زمانی از این قرارداد استفاده می شود که یک طرف، در خواست محرمانه ماندن اطلاعات را داشته باشند. این توافق نامه تضمین می کند که فرد یا سازمان نمی تواند بدون اجازه، مفاد قرارداد تجاری را برای شخص سومی افشا کند.
دو نوع توافق نامه محرمانگی داریم، یک جانبه و دو جانبه. توافق یک جانبه شایع تر است. در توافق یک جانبه، یک طرف اطلاعات تجاری را به طرف دیگر افشا می‌کند و طرف مقابل، قبول می‌کند که این اطلاعات را افشا نکند. در توافق دو جانبه، طرفین قبول می‌کنند که اطلاعات یکدیگر را به اشتراک نگذارند. به طور کلی زمانی از این نوع توافق (دوجانبه) استفاده می‌شود که دو طرف تجاری اطلاعات محرمانه را به اشتراک گذاشته باشند.
ضمانت اجراهای گوناگونی را می توان برای نقض تعهدات طرف خاطی در قراردادهای محرمانگی پیش بینی نمود. ولی بهترین روش تعیین مبلغی مقطوع است در صورت اثبات نقض، طرف خاطی باید مبلغ مذکور را در وجه طرف مقابل پرداخت نماید.
قرارداد عدم افشا اطلاعات یک جانبه، قرارداد NDA یک جانبه